і Таіса.
Я рада, што пабывала тут. (Паўза.) Цяпер я ад’язджаю.
Зязюля. Па дачку?
Таіса. Назаўсёды.
Зязюля. Мы будуем такую бальніцу…
Таіса. Я пакідаю цябе.
Зязюля (памаўчаў). Так, зрабіла сваю справу — можна ехаць…
Таіса. Спалі мост, перакапай дарогу… Альбо я, альбо калгас.
Зязюля. Ведаеш, што я перажыў, калі накінуліся людзі? Што там бюро! Не дай Божа яшчэ калі-небудзь…
Таіса. А ў Ленінградзе ў нас бы атрымалася…
Зязюля. Калі пачуеш выццё адзінокага ваўка, ведай, гэта я…
Таіса. Дзякуй табе.
Зязюля. За што?
Таіса. За ўсё. І тут я не змагу, і без цябе… Бывай!
Зязюля. Бывай, генерал арміі выратавання…
Таіса. Не гавары так — было нешта большае. І было цудоўна…
Паяўляецца Харытончык. Бачыць, як пайшла Таіса. Да Зязюлі, узяўшыся за рукі, падыходзяць Міхась і Таня.Таня (ззяе). Пётр Іванавіч, я застаюся!
Зязюля. Толькі паспрабуйце не запрасіць на вяселле!
З усіх бакоў да іх падыходзяць калгаснікі, іх шмат, глядзяць на Зязюлю.Кацярына. Дык што, Іванавіч, будзем бульбу ўбіраць альбо… разбяжымся, як зайцы?
Зязюля. Я вам разбягуся! Харытон, за работу!
Харытончык (дастаў блакнот). Я тут палічыў… Ёсць цікавая думка! Што з вамі?
Зязюля (узяўся за сэрца). Нічога, Харытон, нічога… Мы яшчэ папрацуем!
Заслона 1984
Последние комментарии
33 минут 6 секунд назад
50 минут 29 секунд назад
1 час 15 минут назад
1 час 46 минут назад
2 часов 53 минут назад
4 часов 34 минут назад