Антоній і Клеапатра [Уільям Шэкспір] (fb2) читать постранично, страница - 2

- Антоній і Клеапатра (пер. Юрка Гаўрук) 1.51 Мб скачать: (fb2) - (исправленную) читать: (полностью) - (постранично) - Уільям Шэкспір

[Настройки текста] [Cбросить фильтры]

вочы,

Як уладар наш, трэці слуп сусвету^[8],

Падаўся ў блазны да гуляшчай дзеўкі.

Клеапатра

Мяне кахаеш моцна? Гавары!

Антоній

Каханне — нуль, калі яму ёсць мера.

Клеапатра

А ўсё ж цікава, дзе яго мяжа?

Антоній

Шукай яе ў прасторах незямных.

Уваходзіць слуга Антонія.

Слуга

Навіны з Рыма, уладар.

Антоній

Ну, што там?

Ізноў ганцы? Няма ад іх спакою.

Клеапатра

Антоній, трэба выслухаць. Магчыма,

Злуецца Фульвія^[9] альбо прыслаў

Табе загад ваш жаўтароты Цэзар^[10]

I павучае, што і як рабіць:

«Тут царства ўзяць, там вызваліць». Выконвай

I не пярэч, а то нам гнеў наклічаш.

Антоній

Любоў мая, ты што гэта гаворыш?

Клеапатра

А можа... не, хутчэй за ўсё — напэўна,

Актавій Цэзар зняў цябе з пасады

I жыць табе тут нельга. Запытай,

Чаго жадае Фульвія, твая

Няўрымслівая жонка? Што надумаў

Ваш гэты Цэзар ці яны абое?

Ага, пачырванеў!.. Клянуся тронам,

Румянец твой — выразны знак павагі

Да Цэзара... а можа, ты спужаўся

Крыклівай Фульвіі?.. Пазваць ганцоў!

Антоній

Хай Тыбр, разліўшыся, размые Рым!

Імперыя разваліцца хай з трэскам!

Мой дом, прытулак — тут. Што царствы? Прах.

Зямля, угноеная брудам, корміць

Аднолькава — што чалавек, што быдла.

Вяршыня і вянец жыцця — каханне.

(Абдымае Клеапатру.)

I дакажу я здзіўленаму свету,

Што лепшай пары не было, не будзе,

Як мы з табой!

Клеапатра

Бліскучая хлусня!

Каханне наша славіш ты, а сам

З нялюбай Фульвіяю ажаніўся.

Што я? Дурніца?.. Ведаю твой нораў.

Не зменішся, Антоній ёсць Антоній.

Антоній

Паранены у сэрца Клеапатрай.

Прашу цябе, каханнем заклінаю —

Навошта марнаваць на спрэчкі час?

Хутчэй, царыца, пад крыло любві!

Што ў нас на вечар?

Клеапатра

Выслухай ганцоў.

Антоній

Упартая!.. Як ёй усё да твару:

I гнеў, і смех, і слёзы... Хараство

Ў тваіх настроях і ў тваіх пачуццях.

Што мне ганцы! Я твой і толькі твой.

Па вуліцах мы пройдземся ўдваіх,

Народ пабачым. Ты ж сама учора

Хацела гэтага.

(Слузе.)

Ні слова! Прэч.

Антоній і Клеапатра са світай выходзяць.

Дземетрый

Як пагарджае Цэзарам Антоній!

Філон

Калі Антоній часам сам не свой,

Яго ўсе вартасці ляцяць старчма.

Няма ранейшай велічы!

Дземетрый

Шкада!

Не думаў я, што чуткі стануць праўдай.

У Рыме ўсюды ён на языку.

Але нічога, будзем спадзявацца

На перамены лепшыя. Бывай!

СЦЭНА 2

Там жа. Пакой у палацы.

Уваходзяць Харміяна, Ірада, Алексас і вяшчун.

Харміяна

Высакародны Алексас, міленькі Алексас, даражэнькі Алексас, наймудрэйшы Алексас, а дзе той вяшчун, якога ты так расхвальваў царыцы? Хацела б я ведаць пра таго мужа, што, як ты кажаш, начэпіць гірлянды сабе на рогі!

Алексас

Вяшчун, сюды!

Вяшчун

Служыць заўжды гатовы.

Харміяна

А ты не шэльма? Сапраўды ўсязнайка?

Вяшчун

У кнізе вечных таямніц прыроды

Крыху чытаю.

Алексас

(Харміяне)

Няхай ён гляне на тваю далонь.

Уваходзяць Энабарб і слугі.

Энабарб

(слугам)

Падрыхтаваць вячэру і віно,

Піць будзем за здароўе Клеапатры.

Харміяна

Дай долю добрую мне, чалавеча!

Вяшчун

Я долі не даю,