Абсяг [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично, страница - 6

- Абсяг 255 Кб скачать: (fb2) - (исправленную) читать: (полностью) - (постранично) - Рыгор Барадулін

[Настройки текста] [Cбросить фильтры]

class="stanza">

Век мой,

Не дужа багаты падзеямі,

Ад сінізны

І да сівізны

Рэзка

На два адрэзкі

Падзелены:

Вайна —

І пасля вайны.

Да пытання аб рамантыцы

Змашкою чай круты ўпрыхруску.

Сто грам закусваем агурком.

Нам камсамольскую нагрузку

Паходны ўскульвае гарком.

Не схімнікі —

Грахоў замольцы,

Скіт будаваць прыйшлі ў тайгу,

Намеры маем,

Камсамольцы,

Усіх вякоў прагнаць тугу!

У золь вядзьмуем над капотам,

Зайздросцім — з фарамі! —

Саве.

Пасля ўсё гэта

Нехта

Потым

Рамантыкаю назаве...

Пароль сумлення

Я сэрцам іх слухаў —

Не вуха крайком.

Быў год для Радзімы суровы.

Над лесам маім.

« Камуністы»,

«Райком» —

Світалі вятрыстыя словы.

Ішлі не за ордэнам,

Не за пайком,

А просьбу,

Як грозьбу крутую,

Няслі землякі ў партызанскі райком:

— Пашліце на перадавую!

На дрэве даверу,

Малы чаранок,

Прыняўся я — зло не скрамсала.

Салдат, што сказаў мне

Ласкава: «Сынок»,—

Ён быў

Камуністам таксама!

Надзея

Жагнала мяне скразняком.

Не мне па дарозе з маною.

Ён мой,

Ён са мной,

Партызанскі райком,

Мае камуністы —

Са мною!

Не той камуніст,

Што кашулю рыўком —

І ў грудзі сябе кулакамі.

Сумлення пароль:

«Камуністы»,

«Райком»

Світае над мацерыкамі!

* * *

Лжэпрарокі

Сцісніце пашчаў рэзгіны!

Досыць

Зямля ад войнаў дрыжала.

Планета нявесціцца,

У планеты хрэсьбіны —

Нараджаюцца

Маладыя дзяржавы.

У навароджаных імёны мудроныя.

Геаграфія,

Памяць прадзьмі скразнякамі!

Час немаўлят бласлаўляе

Ракетадромамі.

Павага ўсміхаецца,

Недавер знікае...

Закройшчык —

Эпоха.

Карта кроіцца:

Каму — на «максі»,

Каму — на «міні»...

Што, метраполіі,

У лада мроіцца?!

Параскашуйцеся ва ўспаміне!

Памяць развітваецца

Са згадкамі горкімі.

Забываецца звон ланцугоў

Іржавы.

Вольныя,

Пад шчаслівымі зоркамі

Мужнейце,

Маладыя дзяржавы!

1863 года

Боб-гарох не малочаны,

На ток не валочаны.

Рэкі крывавыя —

Не малочныя.

Дзе дым,

Дзе туман,

Дзе хіб валоўчыкаў?

Гэта ўжо кульмінацыя

Нечуванага ўціску,

Калі

Гаворыць кулямі нацыя,

Барыкадна

Падклаўшы кулі...

У вянок Мацею Бурачку

Не дужкі ставіць —

Узводзіць куркі

Карцела пальцам.

Бывай, зацішак!

Для засцянковых францішак

Радкі

Напіша іншы які

Францішак!

Чытай, грамацей,—

Ён Мацей Бурачок.

А на Мацея

Дарога пацее

Спіной мужыка,

Што спазнала дручок

І на бізун

Яшчэ мае надзею.

На караністай дарозе

Вазак

Цябе растрасе,

Таўстазадая ода.

Паэт — ён гарыць,

Як балючы гузак

На лобе абражанага народа.

Знявага

Вялікадзяржаўна ўрачэ,

Паэта радкі —

Ад упуду замова.

Народ жа

Саромеецца яшчэ

І мовы сваёй,

І сябе самога.

Двукоссі пасля!

Косы i тапары

Без знакаў прыпынку

Гавораць з панамі.

І дзецюкі Кастусёвы ў бары

Чакаюць тут жа,

За Жупранамі.

Хаця кароткія,

Ды святкі —

На Белай Русі

Днеюць белыя світкі.

... Нашчадкам паўстанцаў

Світайце, радкі.

... Бяроста бялей

За пергаменту звіткі...

Цётцы

Ты не шукала

Ціхі спрат —

Хай голас чуюць зоры!