Руны Перуновы [Рыгор Барадулін] (fb2) читать постранично, страница - 58
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
помніць вока.
Адгадцы хочацца здзівіць загадку.
Жыццё з жыццём мяняецца тугой.
Душа чакае ўсё пачаць спачатку.
Як цёплы дождж ідзе па ярыне,
Тады здаецца, што хмурынкай стала
І мае ў небе клопату нямала,
Прыслужваючы маладой вясне.
Калі імгла лашчыны ахіне,
Здаецца, стала раніцай і дбала
Зноў завіхаецца, як і бывала,
Пакуль Купалка дрэмле ў баразне.
І не хапае голасу зязюлі.
І не хапае коласу святла.
І вушы слова добрага не чулі.
Прыгаслі вочы, як і дні, таксама.
І гэты свет у спадчыну дала
І закацілася, як сонца, Мама.
Последние комментарии
1 день 12 часов назад
1 день 17 часов назад
2 дней 1 час назад
2 дней 3 часов назад
2 дней 3 часов назад
3 дней 15 часов назад