Афганская шкатулка [Андрэй Федарэнка] (fb2) читать постранично, страница - 81

рэчы, на якія забыўся, а потым выпадкова натыкаешся на іх у шафе.

Так пахне штосьці далёкае, дарагое, страчанае калісьці даўно-даўно, але пах гэты дае надзею, што страчана не назусім…

Пакуль я разглядаў і нюхаў чабор, хмара падабралася бліжэй. Раптам з яе бліснула крывая маланка, затым рэзка і звонка стрэліла громам. Пайшоў "цыганскі" дождж. Бульбоўнік і трава ажылі пад буйнымі кроплямі, нібы хто кідаў гарох з неба: шлоп! — шпок! — шлоп!

Трэба было вяртацца дамоў.

Свяціла сонца, вісела над галавою дзівосная чырвоная хмара, сінеў у руцэ букецік чабору, на якім ехала вялікая пухнатая пчала, — не зважаючы ні на дождж, ні на чалавека, як ап" янелая, яна тыркалася і тыркалася ў сінія кветачкі, стараючыся не прапусціць аніводнае.

1996 г.

1

Камфоркі.

(обратно)

2

Дагледжаныя, выпешчаныя.

(обратно)

3

З верша Міколы Кусянкова "Рэквіем".

(обратно)

4

У шахматнай гульні — становішча, пры якім супернік вымушаны рабіць нявыгадны для сябе ход.

(обратно)

5

Не ў крыўду Вам сказана, грамадзянін следчы.

(обратно)