— Усё я помню.
Антон асцярожна, прасунуўшы ў шчыліну сагнуты цвік, адчыніў фортку на дворышча Барташэвічаў. Тры разы абышоў ён вакол хаты, і лёгкі жоўты пясок трыма ланцугамі акруціў, сціснуў яе…
XI
Смалякі толькі селі снедаць, як у хату заскочыла Таццяна Вароніна. Не вітаючыся, паспешліва абцягнуўшы спадніцу на каленях, яна выдыхнула:
— Разбіўся Косцік Барташэвіч. Сёння, толькі што. Ехаў на работу і перакуліўся з машынай у канаву. Мёртвага павезлі ў райцэнтр.
— Я гэта ўчора яшчэ ведаў,— абыякава, быццам сам сабе, прагаварыў Антон.
***
Нешта ў слове. Слова ў нечым. Мы па-за ўсім…
Последние комментарии
14 минут 42 секунд назад
47 минут 44 секунд назад
1 час 44 минут назад
16 часов 45 минут назад
19 часов 19 минут назад
19 часов 48 минут назад