— Усё я помню.
Антон асцярожна, прасунуўшы ў шчыліну сагнуты цвік, адчыніў фортку на дворышча Барташэвічаў. Тры разы абышоў ён вакол хаты, і лёгкі жоўты пясок трыма ланцугамі акруціў, сціснуў яе…
XI
Смалякі толькі селі снедаць, як у хату заскочыла Таццяна Вароніна. Не вітаючыся, паспешліва абцягнуўшы спадніцу на каленях, яна выдыхнула:
— Разбіўся Косцік Барташэвіч. Сёння, толькі што. Ехаў на работу і перакуліўся з машынай у канаву. Мёртвага павезлі ў райцэнтр.
— Я гэта ўчора яшчэ ведаў,— абыякава, быццам сам сабе, прагаварыў Антон.
***
Нешта ў слове. Слова ў нечым. Мы па-за ўсім…
Последние комментарии
19 часов 10 минут назад
19 часов 28 минут назад
19 часов 37 минут назад
19 часов 39 минут назад
19 часов 41 минут назад
19 часов 59 минут назад