Песня нарадзілася ў слове, бо слова спявае, славячы Творцу ўсяго існага.
Нарадзілася, каб, дачакаўшыся чалавека, не расставацца з ім ад вяселля да хаўтураў.
Песня чуе няўлоўныя для слыху зямнога гукі сусветнай гармоніі, якая трымае зоры, трываліць вечнасць жыцця.
Песню й агонь перахоўвае людзтва з пакалення ў пакаленне, са стагоддзя ў стагоддзе.
Не хлебам адзіным жыве чалавек, ён жыве яшчэ й песняй.
Дзякуй Госпаду Звышняму, што паслаў мне маму — ахавальніцу нашага крынічнага й баравога, нашага азёрнага й вясёлкавага, нашага аржанога крывіцкага слова, нашай грамнічнай i зязюльчынай песні.
Мама жыла песняй, а песня жыла ў мамінай душы. Яны адна адну разумелі, адна адну ашчаджалі. Разам журыліся, разам радаваліся.
Умелі слухаць адна адну.
Песняй мама дзякавала Звышняму, песняй спавядалася, песняй дзялілася рэдкім шчасцем i частай бядою з Госпадам. Бо слова маміна спявала.
Крывіцкаму слову й матчынай песні я абавязаны ўсім.
Последние комментарии
6 часов 1 минута назад
14 часов 52 минут назад
14 часов 55 минут назад
2 дней 21 часов назад
3 дней 1 час назад
3 дней 3 часов назад